Frans Bauer is terug te zien op televisie met zijn nieuwe programma ‘Een leven zonder letters’. Daarin volgt hij twaalf laaggeletterde mensen en steekt hij hen een hart onder de riem. De leefwereld van die mensen komt behoorlijk dicht bij dat van hem en zijn ouders.
“Mijn ouders konden niet lezen of schrijven, maar doordat ik ermee opgroeide, besefte ik niet dat dit iets bijzonders was. Tot ik wat ouder werd en merkte tegen wat voor dingen mijn ouders aanliepen. Belangrijke brieven die ze niet konden lezen, of schoolrapporten. Ook bij je bankzaken heb je dan hulp nodig”, zegt Frans in Story.
Maar buiten de ongemakken van niks te kunnen zonder hulp, zijn er ook nog de verschillende gevoelens die ermee gepaard gaan: schaamte, onmacht en angst.
“Thuis regelden mijn broer en ik dat soort dingen voor mijn ouders. Pas op latere leeftijd kon ik mijn vader overtuigen om er iets aan te doen. Dat vond ik heel emotioneel.”